அழுகையும் அழ ஆரம்பிக்கிறது

அடிக்கடி நான் 

கோபப்படுகிறேன் என்று

கோபத்திற்கும் 

கோபம் வந்துவிடுகிறது..

பொறுமையாக

இருக்கலாம் என்று முடிவெடுத்தால்

என் பொறுமையைக் கண்டு

பொறுமை தன் 

பொறுமையை இழக்கிறது..

சிந்திக்கும்போதெல்லாம்

ஏன் இவன்

சிந்தனை செய்தபடியே

இருக்கிறான் என்று

சிந்தனையே சிந்திக்க 

ஆரம்பித்துவிடுகிறது..

நான் சோகமாய் 

இருப்பதைப் பார்த்து

அந்த சோகமும்

என்னோடு சேர்ந்து

சோகம் கொள்கிறது..

எனக்கு 

அழுகை வந்தால்

அந்த அழுகைக்கும் 

பொறுக்க முடிவதில்லை

ஒரு ஓரமாய் நின்று

அழ ஆரம்பித்துவிடுகிறது..

இப்போது

சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்..

எனது சிரிப்பும் என்னைப் பார்த்து

சிரித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது..

இன்பம் கொள்ளும்போது

அந்த இன்பம்

என்னை விட்டுச் செல்லாமல்

என்னுடனேயே 

இருந்துவிடுகிறது என்று

சந்தோசிப்பதில்லை..

துன்பம் கொள்ளும்போது

அந்த துன்பம்

என்னோடு இல்லாமல் 

என்னை விட்டு 

ஓடிச்சென்றுவிடுகிறது என்றே

சந்தோசிக்கிறேன்..
----------------------------------