பதிவர் கொடுத்த பலகாரங்கள்

              தீபாவளி முடிந்து இரண்டு நாட்களுக்கு மேல் ஆகிறது.இது குறித்து இப்போது இந்தப் பதிவை எழுதுகிறேன்.தீபாவளியை கொண்டாடுவதில்  எனக்கு உடன்பாடில்லை என்றபோதும் என் வீட்டில் மாமனார் மாமியார் உட்பட கொண்டாடிதான் மகிழ்ந்தனர்.

                வழக்கமாக தமிழ்நாட்டில் ஒரு பண்டிகை என்றாலே அனைவரது வீட்டிலும் பலகாரங்கள் தயாரிக்கப்படும். தாங்கள் உண்டு சுவைத்தால் மட்டும் போதாது எனக்கருதி அண்டை வீட்டார் உறவினர்கள் நண்பர்கள் என அனைவருக்கும் கொடுத்து தாமும் மகிழ்ந்து அவர்களையும் மகிழ்விக்கும்போது பண்டிகையைக் கொண்டாடிய முழு திருப்தியையும் அந்த மகிழ்ச்சி ஏற்படுத்துகிறது.

                     என் வீட்டில் தயாரான இனிப்பு மற்றும் காரங்கள் போன்றவற்றை என் நண்பர் வட்டத்திற்கும் என் வீட்டார் கொடுத்து மகிழ்ந்தார்கள். பண்டிகையைக் கொண்டாவில்லையென்றாலும் வீட்டில் தயாரான லட்டு,மைசூர்பா போன்ற அயிட்டங்களை சுவைக்க மறக்கவுமில்லை மறுக்கவுமில்லை.

                   முகநூலில் நேரத்தைப் போக்கிக்கொண்டிருக்கும்போது வழக்கம் போல அந்த பெண் பதிவர் வணக்கத்தோடு தொடர்பில் வந்தார்.வீட்டாரின் நலத்தை அவர் விசாரிக்க அவரது வீட்டாரின் நலத்தை நான் விசாரிக்க அடுத்ததாக கேட்டார்.

"தீபாவளிப் பலகாரங்கள் கொடுத்து அனுப்புகிறேன்.. ஒண்ணும் பிரச்சனையில்லையே என்றார். அதாவது சென்னையில் எனது மகளும் சக பதிவருமான ---- படித்துக்கொண்டிருக்கிறாரே. அவர் வீட்டிற்கு வந்திருக்கிறார். பண்டிகை முடிந்து சென்னை திரும்பும்போது அவரிடம் பலகாரங்களை கொடுத்தனுப்புகிறேன் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள் என்றார். அந்த வாரிசு பதிவரும் எனக்கு நேரடி பழக்கம் என்பதால் நீங்க ஆசையா கொடுத்தனுப்புற பலகாரங்களை நான் எப்படி மறுப்பேன்  கொடுத்தனுப்புங்கள் ஒன்றும் பிரச்சனையில்லை பெற்றுக்கொள்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு ஆனால் ஒன்று என்றேன்..எனனது ஆனால் ஒண்ணு என்று அவர் கேட்க,இங்கப்பாருங்க நீங்க கொடுத்தனுப்புறது இனிப்பா இருந்தா அது கட்டாயம் இனிக்கணும்.காரமாயிருந்தா கட்டாயம் அது காரமாத்தான் இருக்கணும் ..எதுவாயிருந்தாலும் மொத்தத்துல அது ருசிக்கணும் என்றேன்.ஒண்ணும் கவலைப்படாதீங்க நான் எதுவும் பண்ணப்போறதில்லை எங்கம்மாதான் பண்ணுவாங்க என்று சொல்ல, அப்பாடா அப்ப கட்டாயம் கொடுத்தனுப்புங்கள் என்றேன்..

                தீபாவளிக்கு அடுத்த நாள் மாலை மூணு மணிக்கு அந்த பதிவரின் வாரிசு பதிவரிடமிருந்து போன் வந்தது.'அங்கிள் நான் இப்ப சென்னைக்கு பஸ் ஏறப்போறேன்.கோயம்பேடு அஞ்சு மணிக்கு வந்துடுவேன்'. என்று சொல்ல 'சரிம்மா பூந்தமல்லி தாண்டியதும் எனக்கு போன் பண்ணு நானே வந்து வாங்கிக்கிறேன்' என்று சொன்னேன்.அதன்படி அந்த இளையபதிவரும் எனக்கு தகவல் தெரிவிக்க 5 மணிக்கு கோயம்பேடில் வந்து காத்திருந்தேன். அந்த இளைய பதிவர் பலகாரங்களை தாங்கிய சின்ன மூட்டையை கொண்டு வந்தார்.அவரிடம் நலம் விசாரித்து சில நிமிடங்கள் உரையாடிவிட்டு அவரை அனுப்பிவிட்டு வீடு வந்து சேர்ந்து பார்சலைப் பிரித்தேன்.அதன் உள்ளே நான்கு பார்சல்கள் இருந்தன.

                     தனது மகளிடம் பார்சலைக் கொடுத்தனுப்பும்போதே நான்கு பதிவர்களுக்கு கொடுத்தனுப்புகிறேன்.நீங்கள் அவர்களிடத்தில் கொண்டு சேர்த்துவிடுங்கள் என்று சொல்லியிருந்தார்.அதன் படி எனக்கு குழப்பம் ஏற்படுத்தாத வகையில் ஒவ்வொரு பார்சலின் முகப்பிலும் பதிவரின் பெயரையும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.எனக்கான பார்சலை வீட்டில் வைத்துவிட்டு மின்னல் வரிகள் பாலகணேஷ், தென்றல் சசிகலா மற்றும் வீடு திரும்பல் மோகன்குமார் ஆகிய மூவரின் பார்சலையும் எடுத்துக்கொண்டு அண்ணன் பாலகணேஷை சந்தித்து கொடுக்க அவர் தனக்கானதை எடுத்துக்கொண்டு அந்த இருவரிடமும் சேர்ப்பித்துவிட்டார்.

                    அந்தப் பதிவரிடம் அலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு பார்சலை பெற்றுக்கொண்ட தகவலைச் சொல்லி சுவைத்துவிட்டு மீண்டும் அழைத்து சுவையைப் பற்றி சொல்கிறேன் என்றேன்.உண்மையில் அவர் கொடுத்து அனுப்பிய இனிப்பும் சரி காரமும் சரி அவற்றோடு அந்தப் பதிவரின் அன்பும் சேர்ந்ததால் என்னவோ சுவை கொஞ்சம் தூக்கலாகவே இருந்தது. உடனே அழைத்து சொல்ல உண்மையில் மனம் மகிழ்ந்து போனார் அந்தப் பதிவர்.சுவை நன்றாக இருந்தால்தான் இதைப் பதிவாகப்போடுவேன் இல்லையென்றால் அமைதியாக இருந்துகொள்வேன் என்று கிண்டலாக நான் ஏற்கனவே சொல்லியிருந்தேன். எதிர்பார்த்ததைவிடவும் சுவை . இப்போது இந்தப் பதிவின் மூலமாக அந்தப் பதிவர்களுக்கு நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்ளலாம்.

                         தன் வீட்டில் சமைத்த பலகாரங்களை அன்போடு தன்னோடு பயணிக்கும் சகபதிவர்களுக்கும் கொடுத்து  மகிழ்ந்த் அந்தப் பதிவர் வேறு யாருமல்ல ஆரணியிலிருந்து காணாமல் போன கனவுகள் என்ற தளத்தில் எழுதி வரும் சகோதரி ராஜிதான்.இளைய பதிவர் தேவதையின் கனவுகள் தளத்தில் எழுதிவரும் அவரின் மகள் தூயா. எங்கள் மீது கொண்ட அன்புக்கு இருவருக்கும் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

                      பதிவுலகம் இருக்கும் இந்தச் சூழலில் இப்படி ஒரு பதிவு தேவையா என்று கேள்வி எழுப்பும் அன்பர்களுக்கு ஒன்றை சொல்கிறேன்.பதிவுலகில் எத்தனையோ சண்டைகள் நடந்து வருகிறது. பதிவர்கள் என்றால் இணையத்தில் எழுத்து மூலமாக பேசிக்கொள்பவர்கள்தான் அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் சந்தித்துக்கொள்ள மாட்டார்கள் உறவு பாராட்டமாட்டார்கள், நட்பு பாராட்ட மாட்டார்கள் என்று நினைப்பவர்களுக்கு அப்படியில்லை என்பதற்கான பதிவுதான் இது. சாதாரணமாக இணையத்தில் வலைப்பூவின் மூலம் எங்கோ இருக்கும் ஒருவரோடு எழுத்துக்களின் மூலம் உறவு பாராட்டலாம், நட்பு பாராட்டலாம். ஆனால் நல்லதொரு அறிமுகத்தோடு குடும்ப உறவுகளாய் தங்களை மாற்றிக்கொள்வது என்பது அரிதானது.அதையும் தாண்டி பதிவர்கள் சக பதிவர்களின் அனைத்து உணர்வுகளிலும் பங்கெடுத்து வருகிறார்கள் குடும்ப உறவுகளாய் இருக்கிறார்கள் என்பதை பிறர் தெரிந்து கொள்ளவே இப்பதிவு.